म महामानव !

मैले भनेको मान्ने जति मान्छे

मैले भनेको नमान्ने जति कुमान्छे

म दायाँ फर्किदा दायैँ फर्किने जति मान्छे

मैले आँखा तर्दा अचम्म मान्ने जति कुमान्छे

म सर्वज्ञ हुँ

भन त, म जत्तिको अरु कसले जानेको छ ?

नपत्याए ऊ त्यता हेर त

मेरो उर्दीमा कति धेरै मान्छेहरू सडकमा निस्कदैछन्

मैले जता भन्यो, त्यतै फर्किएका छन्

जताततै ‘भ्या’ ‘भ्या’ सुनिरहेको छु

सुनेनौ ?

तिनलाई अन्यथा देख्ने तिम्रो आँखा खराब

र, मलाई जिद्दी, जिराहा देख्नेहरूको मनै खराब !

मलाई भगवान्को नयाँ अवतार भने पनि हुन्छ

मेरो आदेशमा चल्नुपर्छ विश्व

मेरै खटनमा हिंड्नुपर्छ दुनिया

अन्यथा म रिसाउनेछु

र, म रिसाएँ भने थाहा छ ?

– तिम्रो भाग खोसिनेछ, तिम्रो साख खोसिनेछ

कसैले तिमीलाई थुम्थुम्याउन खोजे

म झारिदिनेछु तिनीहरूको तुजुक

टेर्दैनौ ? हेप्छौ ?

म खुट्टा भाँचिदिनेछु र भन्नेछु – खुच्चिङ् !

अनि तिमीले फेरि देख्नेछौ –

त्यो खुच्चिङ्मा मेरा भक्तजनको ताली

उनीहरूको मीठो आरती

अब आरतीको स्वर, आयाम सबै फेरिनुपर्छ

मलाई पछ्याउनैपर्छ र उराल्नुपर्छ समवेत स्वर

हेर त, त्यो ‘भ्या’ ‘भ्या’ कति सुमधुर सुनिन्छ ?

तिमीलाई थाहा हुनुपर्ने –

मलाई गोयबल्स मन पर्छ

यो मेरो चातुर्य हो, इतिहासप्रतिको सम्मान पनि हो

सबैले त्यसै गर्नू

ठूलो कार्यभार छ हामीमा

पुराना मान्यताहरूलाई जोगाउनु छ

प्रगतिका नाममा दुनियादारी नै फेर्न खोज्ने ?

तिनलाई ठिंगुर्याउनुछ

रित्ता छन् न्यायालय

मजस्तै त्रिकालदर्शीहरूलाई छानीछानी खटाउनु छ

जसले युगयुग हाँक्नेछन् न्यायव्यवस्था

र, अनुमोदन गर्नेछन् मेरा आदेश

यस्तो स्वप्न देख्ने अरुको सामर्थ्य कहाँ ?

म पो देख्छु त

मलाई पो थाहा छ त

अझै ‘कसरी’ भन्छौ ?

म महामानव हुँ, यो मेरो विशेषाधिकार हो

त्यो सडकमा हिंडिरहेको फुच्चेलाई

‘तिमी नाङ्गै छौ’ भन्ने के अधिकार ?

देख्दैनौ – मैले रेशमको मुलायम वस्त्र लगाएको छु

र, यही उपलक्ष्यमा

म मेरो नाम छापेर तिमीलाई उपहार पठाउँदैछु

तिमी मसँग कृतज्ञ हुनैपर्छ

मेरो नाम भएपछि यता उताको कुरै छैन

त्यो मैले नै दिएको हो

सम्झ – मेरै खल्तीबाट दिएको हो

त्यसैले मेरो इज्जत गर्न सिक

मेरो बोलीलाई देववाणी मान

ए बिभिण्डिएका मनुख्खेहरू हो !

मेरो पूजा गर, आरती गर

म प्रसन्न हुनेछु ।