मानवताको लकडाउन 

 मान्छेहरू आफैंले आफैंलाई बन्धक बनाउँदा 
सोच्दा हुन् कति गाह्रो त्यो स्वतन्त्रता 
लक डाउनभित्र खुम्चिदा 
हराएको खुसी कसैको मुठ्ठी भित्र कसिए झै ! 

चराहरु खुसी छन् रमाई रहेका
 र, मुक्त छन् खुल्ला आकाशमा
 न त पिँजडाको घेरा न त शिकारीको भय !

 निर्दयी मान्छेले रटाएका शब्दहरुको 
कर्कश ध्वनिबाट 
र, मुक्त बन्धक जीवनबाट !

 उसैगरि, 
जंगली जनावरहरु औधी खुसी छन् 
मान्छेको त्रासबाट मुक्त पर, आफ्नै दुनियाँमा । 
सोच्दा हुन्, दुनियाँ मेरो मुठ्ठीमा छ भन्ने मान्छेहरु
 कसरी त्राहि त्राहि भै रहेछन् ? 

सुन्दर प्रकृति, खित्का छाडेर हाँसी रहेछ 
आफ्नो हिस्सा भन्दा बढी खोज्ने 
दोहनकारी मान्छेको आत्तिएको टिठ लाग्दो अनुहार हेरेर ! 

सिर्जना र शक्तिमा, 
बहादुरी देखाउने मान्छे 
दुनियाँलाई रिमोट ठानेर थिच्न खोज्दा 
आफैं पिँजडामा पर्नुका 
अकल्पनीय दुर्दशा र पिडामा छ । 
बिचरा मान्छे न त छेक्न सक्छ, न पन्छाउन नै ! 

यतिबेला आफ्नै च्यूत मानवीय संवेगको मृगतृष्णामा छटपटिएर
 प्रकृतिसँग आफ्नै जीवन मागिरहेछ 
लकडाउनमा आफ्नै अस्तित्व खोजीरहेछ ।