यौटा यस्तो देश जहाँ वकिलले न्यायाधीश रोज्न पाईन्छ !
१. संसारको सवैभन्दा पुरानो मध्ये गणना हुने, असाधारण वीर र बहादुरहरूको भूमि दावी गर्ने, कुनै मुलुकमा अव तथ्यमा टेकेर सत्य सुन्नै नसक्ने झूठ, लूट भ्रम ,हल्ला र अन्यौलको शासन छ र त्यो मुलुकले आफूलाई सङ्घीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र भन्ने गरेको छ ।
अनि त्यहाँ अदालतले यति घण्टा भित्र यो व्यक्तिलाई प्रधानमन्त्रीमा नियुक्त गर्नु भनेर राष्ट्रको सर्वोच्च अधिकारीलाई तोक आदेश दिन्छ । त्यसको सर्वत्र प्रशंसा हुन्छ । चुनावमा जनमतद्वारा सरकार निर्माण प्रतिगमन र अपराध मानिन्छ, राष्ट्र घात मानिन्छ ।
न्यायाधीशहरू साक्षात भगवान सरह मानिन्छन् । उनीहरूको पुजा हुन्छ ।
२. चुनावमा जनमतद्वारा सरकार निर्माण प्रतिगमन र अपराध मानिन्छ । राष्ट्र घात मानिन्छ, जुन व्यक्तिको नेतृत्वको सरकार विरूद्ध ४० बुँदे माग राखेर जनयुद्धको नाउमा १७ हजारको हत्या भयो, त्यो कथित युद्धमा मच्चाइएको लूटपाट ध्वंशले यौटा गरीव मुलुकले ५०सौं वर्ष लगाएर निर्माण गरेको भौतिक सम्पदा माटोमा मिलाइन्छ, हजारौँ वर्ष पुराना सांस्कृतिक सम्पदा र ज्ञान भण्डारलाई समेत ध्वस्त पारिन्छ ।
अनि त्यही व्यक्तिलाई परमेश्वर हाम्रो इज्जत जोगाइदेऊ, हामीलाई बचाइदेऊ, रक्षा गरिदेऊ, प्रधानमन्त्री बनिदेऊ, सरकार चलाइदेऊ भनेर सहश्र आराधना किर्तन गरिन्छ ।
३.अदालतका प्रथम पूज्य प्रसन्न भए त्यो मुलुकमा झगडियाले रोजेकै न्यायाधीश पाइन्छ, अर्को न्यायाधीशलाई इजलासमै दुत्कार्न पनि पाइन्छ । आफ्नै सहकर्मी बसेको इजलासमा हामी बस्दैनौ भनेर अदालतमा गूटबन्दी गर्न पनि पाइन्छ ।
४. अनि अर्को अदालतले कसैलाई कानुन बमोजिम धरौटीमा छोड्छ र त्यो अदालतको त्यो आदेशको सर्वत्र विरोध हुन्छ । अदालत भ्रष्ट मानिन्छ ।
आफूलाई मनपर्ने फैसला आए अदालत महान हुन्छ, न्यायाधीश न्याय र लोकतन्त्रका देवता घोषित हुन्छन् । मन नपर्ने फैसला कुनै अदालतले गरोस् त, भन्न केही बाँकी राखिन्न ।
जसले जति गाली र निन्दा गरेपनि हुन्छ ।
५. यतिसम्म कि त्यहाँ कसैले सरकारी निवाशमा तुलसीको मठ बनाएर तुलसी रोपेर पुजा गरे पनि त्यसको विरोध हुन्छ, सरकारी निवासमा कसैले आस्था जताउन पनि हुँदैन रे । सरकारी निवासमा प्रधानमन्त्री पत्नीले तुलसीको पुजा गरिन् रे । धर्म निरपेक्ष मुलुकको सरकारी निवाशमा त्यसो गर्न हुँदैन रे ।
अनि राजनीतिमा बाहेक अन्यत्र कतै नबिक्ने र राजनीतिले दिने अवशरहरू आफ्नो विर्ता र पेवा सम्झिनेहरूले सफल उद्यमी, व्यवसायी, हजारौँलाई रोजगारी दिने, राज्यलाई ठूलो मात्रामा कर तिर्ने योग्य र सक्षम व्यक्तिहरूलाई सांसद, मन्त्री र अन्य राज्य दायित्वमा आएको देख्नै सक्दैनन् । हरेक राम्रा र सफल उद्यमी र व्यवशायीहरूलाई माफिया नै देख्दछन् । देश विदेशमा आफ्नो ल्याकत र क्षमताले सम्मान र प्रतिष्ठा आर्जन गरेकाहरू राजनीतिमा आए तिनलाई कसैका एजेन्ट भनेर ठोकीहाल्छन् ।
हजारौँ महान र क्रान्तिकारी नेताहरूले भरिएको त्यो महान गणतान्त्रिक मुलुकका महान न्यायप्रेमी जनता बन्ने शौभाग्य प्राप्त भएकोमा त्यो मुलुकका जनता आफूलाई महा गौरवशाली सम्झिन्छन् । तर त्यहाँ जनताको कुरै गर्न पाइन्न । कोठामा चार पाँच जना सुटुक्क बसेर देशको नाउमा जुनसुकै निर्णय गर्न पाइने, राज्यको पहिचान नै फेर्न पाइने त्यो मुलुकमा, चार पाँच जना बसेर जति सुकै ठूलो र विवादको विषय बन्ने निर्णय गर्न पाइन्छ, त्यो राष्ट्रको निर्णय हुन्छ, जनताको निर्णय हुन्छ ।
तर त्यसरी जनतामा लादिएको विषयबारे कुनै जनमत सङ्कलन र जनमत सङ्ग्रहको कुरा सुन्ने कुरा कसैले गर्ने बित्तिकै त्यहाँ त्यहाँ ठूलो षड्यन्त्रको गन्ध आउँछ रे । चार पाँच जनाले गर्ने निर्णय राष्ट्रको पक्षमा हुने र जनतालॆ आफ्नो मत द्वारा गर्ने निर्णय राष्ट्र विरूद्ध हुने । वा लोकतन्त्र । दुनियाँभर निर्यात गर्नुपर्दछ यो लोकतन्त्रलाई ।
(विश्लेषक केशबप्रसाद भट्टराईको टिप्पणी)
